boş bir sayfaya düşüyorum
içi boş pek çok senle
gerçeğe dönüyorum yüzümü
ne izi var yüzümde sen mi
-o hiç olmayan-
yoksa sensizlik mi


savaş gençleri adeta geçit yapıyor önümde
önemli olan nedir anlıyorum
nasıl kurtulursun yaşama
bir evde veya bir sığınakta
görerek tüten dumanları
nasıl tutuşur elin ayağın


bir düşseler keşke
beyaz sayfalı günlere
şiirin de gözü açılır orda
bir kardelen gibi dik
umursamaz karlar var
ayağının altında


en yaşanılası günlerde
kim çıkarır bu toz duman günleri
hem hangi hakla
ateşi yakar
herkesin gözü o yöne çevrilir
hani kim nerede en büyük ülke?
barış çiçeğini uzatan

tam da
tutuşacak iken dünya
bir gülümseme iliştirir
ölü çocukların yüzüne bile

umut etmek istiyoruz
bekleşen evlerde
bir aşağı bir yukarı yürüyüp
pencereleri çift örtüyle gerenlerle!..


27. 02. 2022 Nazik Gülünay