İzmir Şirinyer’de askerliğimi yaptığım sıralarda boş vakitlerimde şiire de çok merak sarmış ve fırsat buldukça birkaç satırlık da olsa bir şeyler karalıyor ve sonradan yazdığım şiirlerimin temelini böylece atmış oluyordum. Bir misal olarak o askerlik günleri (1968)den kalma, sonra üzerinde ufak tefek değişiklikler yaptığım ve o zamanlar kafamda tabiri caiz ise, “KAVAK YELLERİ” estiği için, şarkı formunda yazdığım hatta kendime göre de bestelediğim, ancak besteyi devamlı tekrarlamadığım için, sonradan unuttuğum o günlerden kalma tek şiirimi sunmak isterim.

GERÇEK AŞK VE GERÇEK DANS

Mehtap çıkar ufuktan, havayı renklendirir,
Dalgalar, kıyıları yalarken ağır, ağır...
Enginden getirdiği, şarkıyı mırıldanır,
Gönülden sevenleri, kendisine çağırır...

Ay, bu şarkının ritmi, dalgalar armonisi,
Çalınır sevenler, sevilenler.. senfonisi.

Tabiat pür dikkattir, sanki o saatlerde,
Sürer sabahlara dek, bu senfoni körfezde,
Bu müzik, bir şifadır. Birçok dertliye, derde;
Herkese nasip olmaz, eğer yoksa kader de...

Rüzgârlar durur orda, balıklar nefes almaz,
Orda RUH’’lar konuşur, bedenlere yer kalmaz…

Mürsel Münevveroğlu ([email protected])