Hey çocuk sorma siyah beyaz mücadelesini.
Sen dengeyi yakala
Ne dünden kop ne yarına olan inancından vazgeçme.
Sen köksüz dal veren çınar hiç gördün mu?
Ya rengarenk renk bir çiçeğin topraktan ayrılırken nasıl öldüğüne tanık oldun mu?
Sen gök kuşağına inancını bilele. ..
Yakamozların gece neden ışıldadıklarına, yıldızların can deyince nasıl gözlerime yansıdıklarını hisset.
Bırak rüzgar tenime, dalgalar sahillere koşsun.
Bırak gök üzerime ağlasın.
Bırak şimşekler sarsın dört yanımı,
Sana söyledim ya; er meydanında tek geri adım atmak bize yakışmaz.
Bak ışıldıyorsam bir kılıç gibi asaletince yüce..
Ben insanım çocuk, insan...
Onur kavgasına bilellenir inancım.
Ölümden, arkadan vurulmalardan korkmam.
Çocuk ben düşerken bile nasıl kalktığıma odaklan.
Sana ödev olsun hüzünlü dünüm ve mağrur gidişim.
Bakma öyle nemli kipriklerin ve hüzünlü gözlerle Ben saferlerin yorgunuyum .
Yorulduğuma üzülme,
Bir kardelen misali An ömre yoktur eyvallahım, düşerken sevdamın renginde maviyim. ..
Hey çocuk..! şimdi bir not yaz beyaz kağıda kurşun kalemle. ben bir mavzer gibiyim patladığında dağ yankılanır.
Namlulu terk eden deli fişek gibi yolum hedefimedir...
O hedef neresidir diye sorma; ben hak yolunda adalet üzere yol alanım. ..
ŞİİR Kamil Üci