Gördüm seni.
Dışarda Kar ve yağmur yağıyo.
O rüzgar varya delice sarmış dört yanımı.
Bense Kızılca kıyamet yañlızlığımla üşüyorum.
Bakma öyle vuslatına koşan yüreğimin mağrur duruşuna.
Güle, güle dediysen ben gidiyorum 7 veren güle.
Hani kokusunu, hissetmek,
Hani renginde yitip gitmek için ...
Kar tanesi gibi kanatsız düşersem toprağın tenine,
Mavi gökyüzünün göz yaşları rengindedir ağlamalarım.
Sen işte; o sen var ya..! hani gök yüzünden umanlara uzanan gök kuşağım sen.
Hişşt izle bak, kar erimeye, fırtınalar durulamaya başladığında, bir kardelen misali filizlenirsem umutlarım lâ yeniden.
Sorma gün batımında neden gök mavisi renginde mahzunlaştığımı.
Evet, evet tahmin ettiğin ve hissettiğin gibi,her insan aşkın rengine bürünerek ölmeli...
Yani beyaz kardelenin An ömre eyvallah etmediği gibi, hani kelebek güzelliğinde yaprakların rüzgarla dans ettiğini gibi. .
Ve sonrası gök mavisi sen renginde..
Can deyip susmak işte öyle ....
Hey Can,
Can dedim ya ; evvelimde, ahirinde hep sen işte...
ŞİİR Kamil Üci