21
Yorum
47
Beğeni
0,0
Puan
553
Okunma
her şey var, hiç bir şey yok aslında görüntüde
dışarıya çıplak çıktığımı birden anımsadım
valizler, çocukların elinde cep telefonları
çıkmaz bir sokaktı, bir kapı açıldı
evlerde görüntüye dahil, budanmış ağaçlar da
ince uçlu kara kalem ve ayak resimleri bulunan defter
bir sayfaya el izi çıkaracağını düşünen kadın
el izi ile yetinmeyen bir çift bakış
aynı yerde kilitlenip kalmış dua sessizliğini
bozmaya çabalayan televizyon antenleri
duvara yapışıp kalan kalabalığın yalnız oturuşları
ağzımızı açtığımızda sözümüzün varlığına sarılmamız
hiç bir şey var, her şey yok aslında görüntüde
bir oda yalnızlığı ben istedim, sokmak için içeriye güneşi
bir temizlikçi kadın gibi bulaşık kaplardan, süprüntülerden bıktım
kaç oda, kaç duvar rengim var
dışarıya çıplak çıktığımı birden anımsadım..
21. 12. 2003 / Nazik Gülünay