Kırşehir’de parlamış Anadolu Kartal’ı;
Mazlumların can dostu, zalimlerle kavgalı;
Aşkı vatan ve millet, bayrağına sevdalı;
Tek başına bir ordu, haksızlarla savaşı;
Beşer göremez daha bir Osman Bölükbaşı.

Sekiz saatten fazla her meydanda hitabet;
Her mitingi bir olay, hepsi birer ziyafet;
Milletine hizmeti saydı Hakka ibadet;
Kimse esirgemedi hak ettiği alkışı;
Gönüllere taht kuran bir Osman Bölükbaşı.

Harman dolu olsa da vermedi hasat tane;
Yanıp tutuşan gönül vasıl olmadı yare;
Sevgilinin bağında ne gül bitti ne lale;
Leyla’yı esirgedi kör talihin akışı;
Mecnun oldu çöllerde bir Osman Bölükbaşı.

Cinnetle Kırşehir’i ilçe yaptılar niye;
Bir vilayet ardından korkmadan gitti diye;
Böyle zulüm görmedi ne dünya ne Türkiye;
Güce boyun eğmedi, esarete hep karşı;
Hürriyet sevdalısı bir Osman Bölükbaşı.

Seveni, sevmeyeni, kimse “hırsız” demedi;
Servetinden sarf etti, kul hakkını yemedi;
Dürüstlüğü, şiarı, sözü idi senedi;
Bölücülük etmedi, hep savundu barışı;
Alp Erenler öncüsü, bir Osman Bölükbaşı.

İkibin iki yılı, altı Şubat gününde;
Cennete giden yolda, Nur belirdi önünde;
Dünya yasta olsa da, Beyt’ül-ukba düğünde;
Melekler tazim eder, Allah olur sırdaşı;
Arş’ta bulur huzuru bir Osman Bölükbaşı.


Osman Bölükbaşı Dara