Nefes almayı bıraktım.
Ferah kapısını araladım.
Sevdiklerim benim için ağlayınca.
Ben başka şehirde olacağım.
Beyaz bir gemiyle
Yalnız bir yolculuğa çıkacağım...
Beyaz bir elbiseyle yaşadığım hayatın,
Sınavlarımın deneyimlerimin
sonucunu göreceğim..
Hayat bazen zifiri karanlıktı olsada mecaz.
Dünya sahnesinde yaşadık lahzada beyaz.
Grilerde oldu bize enkaz.
Renksiz oldu solgunda göründü verildi arada ikaz....

Birgün benide kucaklayacak,
Anne sevgisiyle örtecek.
Toprak...
Özümüde tamamamlayacak
berzah daki sokak....


Bilmem ki ben ne götüreceğim..
Amellerim süpürülmüş
Haber yok,
Gönülleri yapmaya çalıştım mı yoksa
Kırdım mı dost.
Tedirgin korkuda olsa hep gönlümde.
Yaradanımı çok sevdim
Gönül bahçemde...

Siyah da benim
Gride benim
Beyazda...
Ben rahmeti sonsuz
Rabbime güvenirim....
Sınavımı bitirmeden
Dünya denilen hana dalmadan
Yüzümü yine ona çeviririm....
Ölüm yokluk değil bilirim.
Varoluşun asıl sahnesi ben ba’s ’da dirilirim....


Ölüm güzel şey
Güzel olmasaydı
Ölürmüydü peygamber....

MERYEM KARAPINAR