beni maviye bakmadan astılar
adımlarımın mavisini görmeden
yıldızlara çekildi düşlerim
uzak uzak yıldızlara
o kadar uzaklara erişmedi gözlerim
kandırıldım anne!


maviye yürüyünce mavi gülerim sandım
mavi gülümsemeler eklenir gözlerime
günler şavkır, kara donunu atıp
yollar açılır
susuz bekleyen aşka


çağ çıkarır üstünden kanlı şalını
çiçekler açar mı kandan
ölenler kalkıp hesap sorabilir mi?
kendini yakanlardan


taze bir yeşil uzar maviye
gök karartır yüzünü
prangalarını hazırlar
çiçekler ekmeyi bırakın der kızlara
özgür başınızı süsleyecek


unutun maviyi
oturduğu yerden kalkmasın hiç bir menekşe
parmak kaldırmasın çocuklar
özgürce yaşamaya
mavi mavi dağlarda
ucu kırık kavalıyla
mavi çalmasın çoban


beni maviyi görmeden gömdüler
kara gözleri ağladı annelerimin
parmaklarını uzatamadılar
uzak uzak yıldızlara
hesap soramadılar
maviyi çalanlardan


diken battı yüreklerine
mavi nedir bilmediler

maviyi koynundan çıkarmadın mı anne?


15. 03. 2012 / Nazik Gülünay