AYRILIK

Hazan mevsimindeyim ömrümün…
Birer birer terk etti hatıralarım,
Yalnızca hayaller kaldı bana yadigâr.

Ağır aksak koşarken, yorgun ve yılgın yarınlara
Ayrılık türküleri duyarım derinlerden.

Birer birer dökülüyor yapraklar dallarından
Ben kuru bir dal gibiyim…
Yağmur tanecikleriyle teselli buluyor
Rahatlıyorum…

Rüzgârın aheste okşayışları getiriyor kendime beni
Ben yalnız, kırgın, bitkin ve yorgun
Kara günde,
Kara gecelerdeyim.

Güneşi özlüyorum,
Gün doğumunda hayallerim
Yitik kuşlar gibi yalnız
Ayrılık rüzgârlarıyla boğuşuyorum.

Mıhlanmış gibiyim beton zemine
Toprağa hasret ayaklarım…
Sevdalar alıp başını gitmiş
Sevgililer terk etmiş sevdaları
Ben kara günde kara gecede
Ayrılık türkülerindeki sarhoşum

Hazan mevsiminde
Hüzün panayırındayım başıboş.
Birer birer uzaklaşıyor sevdalar
Ben yalnız, ürkek, bitkin ve yorgun
Ayrılık türkülerine sığınıyorum.

Kuru bir dal gibiyim sere serpe
Bir tahterevallide sallanırken ağır aksak
Bu fani dünyadan
Güle oynaya ayrılıyorum…

11.05.2016