Sevda

Nerede yalnızlığım ey kederim,
Sokakta mı kalmış ay ışığında?
Beyaz papatya açmış kırlarımız.
Eyvah yanarken kül olmuş aynamız.

Sağır kalbime sesin hoş gelirmiş.
Gerdansız kalırken boyun acırmış.
Oysaki sen gergef işleseyliydin
Bense seni izlerdim perçeremde

Şimdi saatim bozuk çerçevesiz.
Matem eder yorgunluğum ıssız ah!
Mezarıma isim oluyorken sen
Ay ışığında yürümekten çekin.


Gölgemde sancılar var haversizler.
Neydim ne olacağım bilmezlerken,
Vadimde bir pusula var,renksiz.
Güneyi gösterir selamsız,arsız.

Nerede cesaretim ey yiğidim,
Ayağımda çıbanken gölgelerim.
Merasim ederken kırlarımda sen,
Budama meyvesiz ağaçlarını.

Niyet etmişken baharlara bu ne?
Kader mi keder olur yoksa sen mi?
Ah çocukluğum, saflığım ne yazık.
Boynumda düğümün kaldı azıcık.

Ne ay ne güneş batan tek şey sensin!
Masalımız bozuldu sağır değil
Kalbim razı değil artık sana ah!
Selam söyle sana gül yollayana.