UMUTLAR KAN KIRMIZI

Bir çocuk yüreği toz toprak içinde
Soluk bakışlarla isyan ediyor.
Beton yığınları arasından uzatmış ezik başını
Kahpe insanlığa haykırıyor.
Beton yığınları arasında kaybettiği
Masum hayallerini arıyor.
Top sesleri, mermi vızıltıları, insan çığlıkları
Yankılanıyor dört bir yanından
Birer birer yıkılıyor binalar üzerine
İnsanlık yıkılıyor…

İnsanlar kaybolmuş beton yığınları arasında
Zulme terk etmiş yerini sevgiler,
Sevgiler hazan mevsiminde kalmış
Umutlar kanatlanıp uçmuşlar huzur ülkelerine
Baharı aramış pek çok kanatlar
Yollara dökülmüş, yolda kaybolmuşlar
Akarsulara atmış bazıları kendini
Gittiği yere götürsün diye
Sulara gark olmuşlar,
Umut tacirlerinin eline düşüp
Oyuncak olmuşlar…

Bir çocuk cesedi vurmuş sahile
Üşümüş belli ki yumulmuş,
Uzanmış çaresiz kumsala
Ak babalar seyretmiş uzaklardan
Seyretmiş insanlık utanmadan…

Kan kusmuş insanlığa namlular
Kan gölüne dönmüş her yan
Kızıl yağmurlar sulamış kurak toprakları
Kan kırmızı filizler uzatmış başını topraktan
Yeryüzünü kan kokuları sarmış
Üşüşmüş bütün akbabalar…

Bir çocuk isyan ediyor insanlığa
Neden, niçin bu zulüm!
Etrafta kan kokuları zulüm ve ölüm…
Zalimin elinde oyuncak insanlık
İnsanlık sevgiye, insan umuda muhtaç
Yardım için uzanan eller kana bulanmış
Kan kokuları geliyor umut tacirlerinden
Umutlar kan kırmızı…
Çehreler solgun ve yorgun, ürkek bakışlar
Çaresiz insanlar sürünürken yollarda
İnsanlık ayaklar altında inliyor.

Barış ve sevgi toprakları ararken insan,
Kan kırmızı göllere dönüşmüş her yan
Kokuşmuş duygular deryasından
Uzak diyarlarda bir yudum huzur arar

Biz mâî hülyalar içinde yüzerken
Hemen yanımızda maalesef
Kan kırmızı umutlar…

23.12.2016