işte gün çekildi
dağın arkasına
kırmızı rengiyle güneş
bırakıp gidiyor bizi
uzaklığa
ayrılığa ait şarkılar
bırakarak
gün boyu baharı yaşadık
hiçbir gölgeyi yaklaştırmadı
Köyün her karış toprağı beslendi
şaka yapıp duran arılar
kah
kurtulamıyor suya düşmekten
kah öfkesini alıyor bizden
iğnesi kaç can yakıyordu
ellerimiz taze ceviz yemekten
boyanıyordu
ya çember çeviriyorduk
ya da çocuklaşıyorduk
ekin tarlalarında
soluk hayallerimiz
kuş olup uçardı
yarınlara dair yorgunduk
ekinler denk yapılırdı
şahra taşırdık
patika yollar severdi izlerimizi
inişli çıkışlı dere tepeler
saç örgüsüne benzerdi
Köye yaklaşmak güzeldi
telaşlı kuşlar olurdu
el sallardık
yürüdükçe uzardı yollar
Ağustos sıcaklarında
Payam
Dut ağaçları başında
okuduğumuz türküleri
dinler miydi
göz değmemiş sevdalarımız
ve bizi görürdü
gecenin aydınlığı yıldızlar
ayın sıcaklığına sarılırdık
uzun gece beklerdi Köyü
bir horoz
şafaklarda uyandırırdı bizi …



Mustafa kaya
25.01.2022 / istanbul