YALNIZ ADAM

Bir adam ağır adımlarla yürür,
Başında bin bir sevda, bin bir bela…
Kalabalıklar arasında yalnız bir adam.
Bir sükûnet var adımlarında
Topukların yere vuruşunda bir asalet
İnsanlar arasında tek başına bir adam
Dört bir yana akıp giden
Yalnız adam…

İstikamet nereye?
Bir garip yolcu bu adam başını eğmiş yere
Hayaller, hatıralar, gayeler yitirilmiş
Yorgun, üzgün, çaresiz bir adam,
Herkes gökte ararken
Yerlerde arıyor kayıp umutlarını…

Çocuklar, kadınlar, başıboş gençler
Dolanıyor etrafında,
Fark etmiyor hiç birini
“ Yol onun, varlık onun…”
Dosdoğru yolunda yürüyor
Kendi dünyasında, kendi hülyasında…

Bir dost selam veriyor kulaklarına eğilip,
Duymuyor…
Adımlarını saymakla meşgul gibi
Bir şeyler mırıldanıyor dudaklarından belli
Küfür ediyor diye ters ters bakıyor ötekileri
O herkesken, her şeyden habersiz,
Kendi halinde yürüyor.
Zikir halinde bütün benliği,
Damarlarında dolaşan alyuvarlar akyuvarlar
Dudaklarından belli…

Gözler açık ama dünyaya kapalı
Bir dalgınlık, yorgunluk hissediliyor yüzünden
Tek başına yol alıyor yalnız bir adam…
Kendi dünyasında huzurlu ve mutlu…

Kaldırım taşları takılıyor ayaklarına
Tökezliyor sarsılıyor ara sıra,
Şefkatli olmak geliyor içinden,
Ayaklarıyla incittiğini düşünüp üzülüyor.
Yerde gördüğü bir çöpü alıp eliyle
Kırık dökük bir çöp kutusuna bırakıyor nazikçe.
Bir arabanın kornasından çıkan ses,
Sanki kıyamet koparıyor.
Duymuyor yalnız adam
Sessiz sakin yürüyor…
Şoför kafasını uzatıp penceresinden
“ Sağır mısın be adam! ” diyerek avazeyi salıyor.

Yalnız adam,
Sessiz sakin yürüyor umursamadan
Belli ki duymuyor etrafında olanları…
Dünya dönüyor durmadan duramadan,
Kim ne yaparsa yapsın aynı hızda…
Yalnız adam aynı evrende ayrı bir dünya...
Kehkeşanlarda dolaşan yalnız bir adam…
Yalan dünyada bir fani kendi rüyasını taşıyor,
İnsanlık âleminde bir yalnız adam yaşıyor…

17.04.2015