23
Yorum
53
Beğeni
5,0
Puan
897
Okunma

Kaf Dağı’n zirvesinde bir ezgi var, uşşaktan.
Mevsimlerden güz; her bir tınısı ayrılıktan...
Çamlarından dökülen bilmem kaç kozalaktan,
Dalında yalnız kalıp hasretle kokan benim.
Kaf Dağı’ n zirvesinde yağan şu yağmur, ifrat.
Mevsimlerden kara kış; kardelen açmış, fıtrat...
Kaç asırlık bir ormana bakıyorum, heyhat;
Kozalakta üşüyüp titreyen hazan benim.
Kaf Dağı’ n zirvesinden dökülen akarsudur.
Mevsimlerden ilkbahar, suyu billurumsudur.
Abı hayat içen kim; kurulanlar pusudur.
Pusuları atlatıp güneşe bakan benim.
Kaf Dağı’n zirvesinde görünen çıplaklıktır.
Mevsimlerden yaz, iklim daima bozkırlıktır.
Dalımda aynı ezgi, tınısı hasretliktir.
Gölgesinde her mevsim vuslatı çeken benim.
5.0
100% (35)