“Kış mı gelmiş? Bak sen! Erkenmiş, geçmiş, gelmemiş, gelecekmiş derken, kargalar söylemiş de en uzun gecede gelivermiş…”


dingin ve aysız bir gece
beyaz kelebekler uçuşurken ışık süzmesinde
kanatsız kelebekler uçamayıp düşerken
kiremitlere, duvar diplerine, çimensizliklere
güneşe doğru mu yaşasam, dal budak uzayarak
derinlere mi dalsam, kök damar salarak
ya da köse kalsam
suspus oturarak

gördün mü
felsefeyi, psikolojiyi, falanı, filanı
ve bu yaşta yaşarken kahrolası yaşamı
ben, camın berisinde tutsak
onlar gene özgür, alabildiğine
ah çocukluğum
düştün ki içime
nasıl gitmesem şimdi geçmişe

hani, erik ağacından kızağım olsa gene
hani kış olsa
kar yağmışsa
derin
dize kadar, bele kadar
çok derin
ve soğuksa hava
çok soğuk
hani çatlamış ellerimde tek parmaklı eldiven
hani lastik pabuçlarım delik, çoraplarım ıslanmışsa
ceketim yırtık pırtık
fitilli pantolonum yamalı
paltom yoksa hani ve herkes yoksulsa
hani o günlerde ve köyümde
ay olsun yeter
hani ak dünyanın ak düzünde
ve ay şavklı beyaz bir gecede

bir kızağım olsa
kırmızı erik ağacından ve çok kayan
oturağı da kara koyun postundan
kar yağmış olsa ve soğuksa
ve küçük dere buz tutmuşsa
hani salsam kendimi kaysam
hani kayarken uçtuğumu sansam
Kocadaldan Koruköye
pekmezhaneden kısıklı göle
Yanıktepe’den, bükme üstünden, yükseklerden
çok yükseklerden alçak kesimlere
çukur yerlere
ta diplere
ve düşe kalka
ve bata çıka
ama
ulaşsam öylece, varabilsem özgürlüğe

çoraplarım ıslak, ellerim üşümüş, kan çanağı gözlerim
başımda takkem ama buz tutmuş kirpiklerim
yüzüm soğuk yanığı
burnum kızarmış, kulaklarım buz
dudaklarım çatlak
öksürerek ara sıra
kanayan yaraları yalayarak
ve bağıra çığıra
ve mutlu yüzlerle
ve türkülerle
hani aç açına
ama çocukça oyunlara doymayarak…

“Kış mı gelmiş? Kargalar gel demiş, o da dinlemiş. Çatkapı deyivermiş…”

dingin ve aysız bir gecede
beyaz kelebekler uçuşurken ışıklar içinde
ve kanatsız, uçamayıp düşerlerken
dam üstlerine, duvar diplerine, çimensizliklere
ve
ben camın berisinde tutsak
onlar gene özgür, alabildiğine

ah çocukluğum
bir kızağım olsa kırmızı erik ağacından ve çok kayan
ama kahrolası bu yerde değil, köyümde
gene kışsa mevsim
kar yağmışsa
küçük dere buz tutmuşsa gene ve hava soğuksa
tek parmak eldivenim çatlamış ellerimde
burnum kızarmış ya, başımda anamın ördüğü takke
öksüre öksüre
ruhum özgür ya
zayıfçık bedenim çılgın gülüşlerde
ve ak dünyanın bembeyaz düzünde

kaysam
Kocadal yükseğinden ta beriye
uçsam
kanatsız kelebekler gibi, pekmezhane’den kısıklı göle
Yanıktepe’den Şeytandere’ye
Batakçeşme’ye
özgürlüğe…

“Ah çocukluğum, gene düştün ya içime, bu en uzun gecede; alacağın olsun…”

Tevfik Tekmen. 21/Aralık/2009 Lüleburgaz