Siyah ve beyazın arasındaki sınıı gibiyiz
Yapmakla yıkmak yani
Güneş doğarker
Geceye yelken açardık
Karalarda sen dururken
Ben denizlerdeydim
Yani biz ayrımların
Göbeğinde kavga eden iki deliydik

Sen hayat olurdun
Ben nefes
Sen tutunma olurdun
Ben dayanma
İkimizde mecburduk birbirimize
Ama bir türlü buna ikna edemedik birbirimizi

Şuan geçen zamanın içinde
Yürüyen bir et yığınıyım
Daha çok çalışıyorum
Daha çok uyuyorum
Bir nevi makine misali
Hem çok sosyal
Hem çok çalışkan
Mesela
Yağmur yağarken sessizliği dinleye biliyor
Doğanın yalnız doğmasını izleye biliyorum
Çok şeyi yalnız yaptım
Yapma evlik
Kurgulanmış bir hayat yaşadım
Bu arada çok güldüm
Herkes benden bahseder
Çocuklar benle vakit geçirmek için yarışırdı.

Yaşım bilmem kaç oldu
Çok yaşadım
Az güldüm
Geçmişe bakar oldum
Gururun bir anlamı olmadığını
Hayatın kısa bir flim karesinden
başka bir şey olmadığını geç anladım
Pişmanlıklar hava uçuşuyor
Bunları yazarken ayıkta değilim
Kaybediklerimi düşünürken
Çıldırıyorum
Sonra diniyor öfkem
Bitiyor her şey
Herkes mutlu sanırken
Yanan yakılan biri olduğu kimse görmedi
Herkese sahte tebessümler dağıtırken
Kendimi acının içinde yoğuruyordum
Şimdi geçmişe gitsem
Aynı hataları yaparmım bilmiyorum
Ama kaybedilmiş bir hayatın da kıymeti olduğunu sanmıyorum

Belki bir gün geri döner
Yapamadıklarımı
Geçmişteki ben ile ağlasiriz
Bir türkü söyler
Zamanı yasa boğariz
Kader elem duyar
Bana değilde
Bizim gibilere ikinci bir şans duysr
Belki işte....