Bir zamanlar, bir yar sevdim il/imden…
İlk bakışta, tutulmuştum ona ben!
Ne anlatsam anlamadı dilimden;
Bıraktım ilk sevdamı en sona ben…

Bir ocak sabahı, rüzgârlı bir gün!
Konuşmak istedim ama ne mümkün!
Doğa çok hırçındı, canlılar ölgün;
Kuşlar gibi uçtum, kona, kona ben…

Bir çalım, bir poz, bir naz-ü eda!
Sevmedi nedense, hikmet-i Huda!
Alnıma yazılmış, demek ki cüda;
Pervanesi oldum, döne, döne ben…

Sevmese de çok sevmiştim ben onu!
Biliyordum, yok böyle aşkın sonu!
Elde değil, sevmiştim enikonu!
Rezil oldum, hem de ele güne ben…

“Mutlu mudur bilmem şimdi yurdunda?
Bir âşık bıraktı, dağlar ardında…
Ne anladın yüreğimden vurdun da?
Musallada geçtim hem en öne ben…”

Her aklıma gelişinde inlerim!
Kederimden hep kendimi dinlerim!
Düşündükçe üşüşür tüm cinlerim;
Çok yanarım onsuz geçen düne ben…

Antalya-2022/01

Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Sevda bende yara gül verdim ona
Cümle kelamından güzellik sana
Yangınların varda hoş gelir bana
Kurbanım sevdası, olan cana ben......................................Ahmet KARA

O benim kıymetlim, yoğumla, varım,
Bağrımdan kopanım, can vefakârım,
Yürekten yanmışım, bitmez efkârım,
Sevdamın önünde, kaldım dona ben.........................Nurettin GÜLBEY