Yaprağında şebnem,gözyaşım gibi,
Çaresiz derdimle,canyoldaşım ben.
Cefa’nın koynunda,vuslat zor gibi,
Cefa’ya sarındın,mor menekşem ben.


Ay küskün buluta,yüzü hiç gülmez,
Uykular haramdır,geceme gelmez,
Ben bıktım kederden,hiç yüzüm gülmez,
Kedere sarındım,mor menekşem ben.


Hüzünler sis olur,geçmişi örter,
Anılar uyutmaz,sol yanım dürter,
Her gece üstümü,hasretin örter,
Hasrete sarındım,mor menekşem ben.


Her gecenin sonu,sabaha çıkar,
Şu yetim gönlümü,hüzünler sıkar,
Özlemler acıdır,yüreği yakar,
Özleme sarındım,mor menekşem ben.


Ellerim semada,duaya durdum,
Yaprağın üstünde,çiylere sordum,
Her bir damlasını,hayır’a yordum,
Umut’a sarındım,mor menekşem ben.


Gözlerim uykuyu,hep arar durur,
Sevda oklarını,yar kalbe vurur,
Yarin kokusunu,yaprağın korur,
Sevdaya sarındım,mor menekşem ben.


Tuğal KÖSEMEN
04.Ocak.2022

Dost kalem incileri : Teşekkürlerimle

Sensiz kalmış yıkık bir viraneyim,
Sevdanın vurduğu bir divaneyim,
Ben senin aşkına bir şahaneyim,
Aşkına sarındım,mor menekşe ben.
. . . .Şükrü Atay (Türkmenoğlu)