Nasıl durdurursun, ömrü,hayatı
Ağaran saçlara, yıl n’apabilir
Gitmek değil ise, eğer niyeti
Kar tipi yağarsa, yol n’apabilir

Bazan dalar gider, insan engine
Yaratılan her şey, dengi dengine
Bayılıyor ise, koku, rengine
Bülbülün aşkına, gül n’apabilir

Şiirde biliriz, durağı, esi
Bizde çok severiz, ney’i,nefesi
Mevlam vermemişse, etkili sesi
Şarkı okumaya, dil n’apabilir

İnsanlar bilmeden, verirler salık
Sevenler mutlaka, çeker sevdalık
Kaderinde varsa, zalım ayrılık
Ağlamaktan başka, kul n’apabilir

Koca şehri bile, yere batırır
Goca ağaçları, yere yatırır
Önüne geleni, alır götürür
Emir Hüdâ’dandır, sel n’apabilir

Sis bürür her yanı,yolcu görmezse
Yamaçta yaylada, çiçek dermezse
Sarp kayalıklarla, geçit vermezse
O geçit vermeyen, bel n’apabilir

Lüzumsuz türküler,daim okunsun
Şiire türküye, sen çok yakınsın
Hele ki mızrabın, şöyle dokunsun
Şu dertli sazında, tel n’apabilir

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ