tut ki
her bir köşesiyle bir misafirhanedir bu dünya
ve ağırlamak içindir herbirimizi
ne yönetir ne de yönetiliriz
çünkü irademizin özgür olduğunu
en geri tarihlerden öğrenmişizdir
ve çok iyi biliriz ki
lanetlidir baskı ve zulüm


biliriz ki sıkıntılardan çoktan arınmıştır
içinde dolaştığımız ovalar
irfan bağları ekmişiz kendi ellerimizle
hayatın nimetlerinden tat almasını bilmekte ruhumuz
ve gönül bahçemizin serinliğinde
kuş cıvıltılarıdır kulak verdiğimiz
ve regarenk mevsimlerin yaprak dökümündedir bakışlarımız


artık bilmiyoruz aç gözlülüğün ne olduğunu
çünkü karnımız zaten doymakta
bundandır ki feshedilmiştir bütün uyduruk hudutlar
bilim ışığıyla aydınlatıyoruz karanlık odalarımızı
ve yürünecek yolları bütün dillerin senfonisiyle döşüyoruz


tabiattandır aşımızın lezzeti
kahkahalarla suluyoruz filize duran sevdamızı
ve susuzluğumuzu gidermek uğruna
kendi başına buyruk çağlamakta ırmaklarımız


tut ki
her daim tutkuya kuşanmış gözlerimizin feri
ve yıldızlar veda ederken doğacak olan güneşe
her şafak vakti
tebessümlerimiz aşk haritalarını çizmekle meşkuldür...




Heidi Korkmaz, 28/12- 2020 Sthlm