Sokağından geçtim,onca yıl sonra,
Ay ışık düşürmüş,mazi üstüne.
Nemlendi kirpiğim,onca yıl sonra,
Anılar üşüştü,hepsi üstüme.


Yürüdüm mehtap’ta sokak içinden,
O eski heyecan koptu içimden,
Bir şeyler aradım,geçmiş içinden,
Anılar üşüştü,hepsi üstüme.


Yıllar sonra yine,geldin aklıma,
Bir buruk hüzünle düştün yadıma,
Tuz basmıştım oysa,eski yarama,
Anılar üşüştü,hepsi üstüme.


Kapadım gözümü ay ışığında,
Hayalin belirdi,sokak başında,
Bir ılık tebessüm,gözün kaşında
Anılar üşüştü,hepsi üstüme.


Mehtap’ta sığınıp saçak altına,
El ele oturduk,sevda tahtına,
Kapılıp gitmişiz,kader bahtına,
Anılar üşüştü,hepsi üstüme.


Ne çok Hazan görmüş,şu yorgun gönlüm,
Yılları sokağa serince ömrüm,
Meğer bu sokakta,eksilmiş gönlüm,
Anılar üşüştü,hepsi üstüme.


Bu sokak maziye,hazin yol oldu,
Yine hüzünlü ay,yüzüme doğdu,
Hayalin kaybolup,bir serap oldu,
Anılar üşüştü,hepsi üstüme.


Tuğal KÖSEMEN
28.Aralık.2021

Dost kalem incileri : Teşekkürlerimle.

Aşıklar ruhunda ağlamak kader,
Bende olmuşum severken heder,
Gökte yıldızlarım,yazılan kader,
Anılar üşüştü,hepsi üstüme.
. . . .Ahmet KARA