Bilemezsin

ben diye başlama söze
sen, sende misin bilemezsin
gün olur kendinden uzağa düşersin;
geriye nasıl dönülür bilemezsin

ne yaparsan yap kırma
bırak her şey olduğu gibi kalsın
bir gün döneceğin yer yine orası
kırılanı eski halinde bulamazsın

kim öle, kim kala bilemezsin
öyle sanırsın kendinden uzağa gidemezsin
garantisi olsaydı kısa günün kârının
ne anlamı olurdu cehennemin harının

iki damla yaş düşmüyorsa gözünden
özürün büyükse kabahatinden
yine ben diye çıkıyorsan sözün içinden
alır eyvallahını gidersin

ne kirlet, ne kirlen
bin yıl silsen çıkaramazsın izini
bin kere ölç, bir kez biç
yarın ne getirir bilemezsin

bırak ne derlerse desinler
torba değilki ağızlarını büzesin
sabretmek gerek zor olsada
yoksa hakikat köprüsünden geçemezsin

anlarsın bir başına kalınca benliğinle
kendinden mesuldür herkes işin özünde
söylenecek sözün de kalmamıştır kimseye
lâkin, kiminin söylenecek sözü vardır

bilemezsin

Abdurrahman Güleç