Tahliye edilesi bir gülüşün son çığlığı bu
Ruhumda saklı aslında tutulan nutku
Yalnız gövdemin seyyah çatısı akan yaşlarımdan
Bir mezar
Balta vuransa bu aşka
Sedef kakmalı bir acı
Muradın varsa telaşı
Şimdilerde vuku bulan bir öfke.

Miladi takvimin yolcusuyum
Hicri yalnızlığın coşkusu
Saklı en derinde en derinde
Aşkın azabı
Kayıtsız koşulsuz sevdiğim varsa yoksa
Ölümün şarkısı
Dudaklarımsa mühürlü
Benim de en çok kendime yabancı

Huzurundayım Mevla’nın
Verilen her hükme razı
Bir yokuş aşağısı
Rıza gösterdiği müddetçe kaderin
Kelamın ısrarlı gözyaşı
Vardiyalı sevdiğim ayaklanan çarşı
İçimdeki o gönül tezgâhına
Dizdiğim binlerce dize diz dize
Aşkın yanık kokusu
Söylenmemiş sözcüklerin aksanı
Bir duasın sen
Bir duayen belki de…

Kopup da geldiğim mazinin küflü duvarları
Kâh indiğim kâh çıktığım
Kâh sevdiğim kâh saydığım baştan
Kanat açtığım bazı bazı
Kaybolduğum kadar kendime öfkeli
Kaybettiğim yılların ezik türküsü
Kimseler de ezemez beni
Ben istemedikten sonra
Kimse ilişemez varlığıma
Ruhumla yaşar dokunurum ben kâinat
Beden denense Çıfıt çarşısı
İçinde saklı milyonlarca anı ve acı

Göğsümde ılıman bir esinti
Gördüğümden ötesi
Dile gelmese de insanların içlerinden geçirdikleri
Vakıfım ben her sese her sessizliğe
Varsın dikiş tutturmamış olayım
Cihanın gövdesinde
Bir yerde bir gökte
Bir var bir yok
Çağrısı Rabbin başımın tacı
Taçlandırdığım her duygu
Taş kalmasa da taş üstünde
Tapınağım belli
Şah damarımdan yakın kudreti
İlk günden beri
Hissetmenin mucizesi

Ve işte ayaktayım
Ve işte diretiyorum gün ve gece
Sevilmek ne ki sevdiklerimin ertesinde
Bir ben saklı ki benin içinde
Vardığım her sonuç
Varamadığım o dik yokuş
Elbet ereceğim ben de günü geldiğinde hidayete…