Kalk, arlan!

Sabah ilahî sesle gözünü açacaksın.
İlk önce rahat yatağından doğrulacaksın.
Sonra gaflet uykusundan uyanacak odan;
Yine yeni bir güne merhaba diyeceksin.

Geceden kalma lavaboya doğru varacak,
Yıkadıkça yüzünü, gözün başka görecek,
Kırışan yüz hatların aynada belirecek,
Daha bir net, şuurlu kendini bakacaksın.

Hazırlan!

Bayramlığını belki de son kez giyeceksin.
Sokağın derin uykusunda yol alacaksın.
Yalnız bir kaç kedi köpek ve araç sesiyle
Gülümseyecek; derin bir nefes çekeceksin.

Yüreğinde tarifsiz bir mutluluk olacak,
İşte yapı göründü; ışığı açılacak,
Üç beş basamakları aheste çıkılacak,
Beli bükük alemi or’da bırakacaksın.

Toparlan!

Duyulan, haşmetiyle Kur’an; titreyeceksin.
Kudretinden çökecek, boynunu eğeceksin.
Meleklerin seması nura gark edecek; ah,
Kendini baktığında hiçliğe göreceksin.

Ayrılık geldi çattı; birazdan gün doğacak.
Çıkacaksın kapıdan; solun ile basacak,
Nasıl geldiysen öyle yola devam edecek,
Lakin herkesten farklı güne başlayacaksın.