Oysa ne kadar ümitliydik ikimiz de hayattan
Bir nehir akardı kapımızdan
Üstünde onu saklayan gökyüzü
Altında mus mutlu çocuklar
Tam ortasında sen ve ben bu tiyatronun
Bağımızda aşk dolu güller
Sen kraliçe Ben kral
Kral kâküllerine tutsak

El ele göz göze diz dize
Bizi birbirimizden ayıran bir ince kumaş
Gel atalım üstümüzden örtüleri
Sarılalım et ete anadan üryan
Kalmasın kavuşmadık yerimiz
...............................................
Ellerin ellerimde
Gözlerin gözlerimde
Susalım ve öylece sabah olsun
Derdin


Dudak dudağa yatıyordu düşüncelerimiz
Parmaklarıma dolarken lüle saçlarını
Bahar zamanında güzeldir
Erken bahar beterdir kış dan
Derdim
Her şey yarım şimdi
Aslında sen bölene kadar beni tam dım
Böldün sende kaldı yarım
Ne varsa elimde yarım
Aldı ışıyan gözlerini
Hiç bir iz bırakmadı gülümseyişinden
Düşüyor ayrı yerlere gölgemiz
Saçlarımı durgun ırmak sularında yıkıyorum artık


Belki de ben bilmiyordum nasıl veda edildiğini
Yaşların gözlerde nasıl kurutulduğunu
Nasıl unutulduğunu
Ya değildi her babayiğidin harcı sevmek
Ya da sancılı bir aşkı göğüsleyebilmek
Vazgeçtim bizden
Kimseden sormuyorum
Vaz geçtim seni de düşünmekten
Yürürken ardıma bakmaktan
Aynalarda gülümsemekten
Demek isterdim ama


İğnenin deliğinden zamanı geçirdim de
Senden sonra bir günü sensiz geçiremedim
Avuçlarımdan suyu güneşe içirdim de
Aşkımın badesinden sana içiremedim


Demişim de katip zabıt tutmamış tarihi