Gülmedi gülmüyor talihim kara
Sevdası gülmeyi yüzümden çalmış




Her gece yastığa koyunca başımı düşünüyorum
Dünü
Bu günü
Yarını
Kalkıp üzülürüm
Yatıp üzülürüm
Sonra da kendi kendime
Rüyaymış diyorum ellerini tuttuğum her saniye
Her şeye farklı bir anlam yüklüyorum
Umurumda olmuyor dünya
Vazgeçiyorum
Senden
Benden
Dünyadan



Nasılsa alışığım fırtınalı denizlere diyorum
Hiç yüzüstü yatmadım biliyor musun
İçimde salınarak yürüyen acı
Büyüdü git gide
Çok dedim hayat a bırak beni
Bırak yüreğimi
Bırak çocukluğumun şekerlerinin tadıyla hatırlayayım dünyayı
Şimdi << Bir demir nasıl paslanır , bir elma nasıl çürürse>>
İşte öyleyim




Sonra içimden bir ses
Bir yerde boş verecekti
O yer burası diyorum
Boş ver
Sıyrıl umutsuzluğundan diyor
Dağlara kar yağar
Bahar ardından gelir
Çiçekler baharda açar
O zaman kendime başka bir gözle bakıyorum
Boş veriyorum
Seni
Beni
Dünyayı
Bırakıyorum geometrik takılmayı
Dümdüz bir çizgi
İster teğet geçsin
İster keşişsin



Aşk bizden değil
Bizden yana değil mutluluk
Kimse de farkında değil
Zaten biz de dünyada kalacak değiliz
Gideceğiz bir bir
Gideceğiz bir gölge gibi bir rüya gibi




Anladım bu yara küllenmiş yara
Giderken sol yanım solunda kalmış