11
Yorum
44
Beğeni
0,0
Puan
798
Okunma

bakışından şiir ektim
gül yaprağıydı elimdeki
elindeki pembe gül
kime kokladın hâlâ meçhul
kayıp aşkın hikâyesi
koynunda
bir şiir ektim kaç bin şiir bitti
aşk yüzünde
yıllar gülce geçti
ölmeden uzatmadın (mı) elini
soğuktu avucun avucumda
hiç birlikte kahve içmediğimizi bildi annem
kahve yap dedi
bir şekerli, bir orta,
biri de sade olsun
kahve yaparken kapandı kapı
yoksa gerçek mi?
sobanın başında anımsa
’aşk yok’ dedin değil mi
belli hiç koklamadığın şiiri
açardı bütün sayfalarında
sen dokulu defterlerin
ne güzel kokardı
artık anladın mı
temelli batınca güneş
hem senin
hem benim tepemizde
umut var mı
söylesin alaylı bakan hayalin
yine bir gül açar mı
kitabıma artı işareti çizdiğin
şiirde..
12. 12. 2021 / Nazik Gülünay