1
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
571
Okunma
Pencere kenarından
İzlerken dışarıyı,
Çocukuğum geldi aklıma..
Ahşap bir kulübe
Mum kokusu sinmiş duvarlarına..
Sobanın üstünde kestane
Ve kızarmış ekmekler..
Ahşap kulübe,
Neden ?
Bana bunları çağrıştırır bilemem..
Halbuki hiç ahşap bir kulübede,
Yaşamadım çocukluğumda..
Soba vardı evet,
Ve mum kokusu da ,
Ama evimiz betondu aslında..
Derinlerde bir yerde,
Eski zamanlarda,
Belki de şu an hatırlamam mümkün değil,
Atalarımın yaşadığı diyarlardan,
Bana miras olarak aktarılan,
Bu sezgisel, ve açıklanamayan
Özlem..
Sanki Huzur dediklerinde,
Kendimi bulduğum yerin adı
Bu ahşap evdi..
Mistik bir şeyler vardı,
Hala anlayamadığım,
Açıklanması mümkün olmayan..
Tek bildiğim,
Huzurun adı benim için
O ahşap evde gizliyidi..
Şiir: Gönül Çeşli
02.12.2021
5.0
100% (7)
Cevap Yaz
