7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1164
Okunma
“korkuyorum, ne yazık ki bir gün öleceğim
yüreğime ağrılar saplanacak inan hiç hissetmeyeceğim…”
ve asıl korkum sen kentlerin arka sokaklarındayken,
ben hiç kimsenin bilmediği sonsuz gerçeğe yöneleceğim…
sen bunu bilmeyeceksin/ belki “kendini yaşayacaksın”
sadece biraz “ben” olabilseydin, elimde ellerin terlerdi…
(ne tuhaf değil mi/ şimdi sana dualardayken suskun kalışım…)
biliyor musun, bazen-biraz yaz aşklarını düşlerdim, gelip-geçer diye,
bir gonca gül gibi çingene elinde satılmayı beklerken…
ne çok yabancılaşırdım kendime/ ne çok vicdansızmışım…
oysa bende biraz “sen” olabilseydim, elim ellerinde terlerdi…
(ne tuhaf değil mi/ şimdi sadece dualarda yaşamak aşkımızı)
“ben çoğu aşkın dualarda yaşadığına inanırım ve bu yüzdendir ki asla ah etmem!..”
emre onbey
Cevap Yaz