RUHU ÇALINMIŞ BÜTÜN KIZ ÇOCUKLARINA

Andolsun ruhlarını şiddetle çekip çıkaranlara,
Ben bu kavgada yenik düşerken
Çıplak bir karanlığa
Duaya duruyordu dilim
Yörük yaylalarında

Yemin olsun nefes nefese koşanlara
Ve kirli elleri karanlığın
Dolaşıyordu ruhumda
Hiç bilmediğim bir acıyla

Sonra çakarak kıvılcım saçanlara;
Çaldırdım ruhumu varlığıma sebep
Soysuz bir karanlığa
Kirlendi düşlerim
Hiç bilmediğim rengine hayatın

Sabahleyin ansızın baskın yapanlara;
İki damla gözyaşı döktüm
Tükendim yetmedi gücüm
Kimse görmedi
Uzanıp silmedi.

Derken o sırada tozu dumana katanlara
Bir yıldız gelip durdu göğsümdeki boşluğa
Dokundukça
Bir yanardağ devrildi
Dudaklarımın kıvrımlarında


Peşinden orada bir topluluğun ta ortasına dalanlara...
Bir yangında tükendi bütün sözcüklerim
Acıya dair bir türküde tükendi
Zamansız, mekanssız bir öyküde
Kayboldum
Bütün renklerini çaldırmış
Siyaha mahkum bir resimdim
Tuvalsiz bir tabloda...


İnsan, rabbine karşı pek nankördür.
Şimdi bütün renkler
Ebruli bir boşlukta
Bütün şiirler
Sahipsiz

İşte o gün anlayacaklar ki, rableri onlardan tam mânasıyla haberdardır!


.






FATİH ŞAHİN IŞIK

ŞAHBEYİT