afet çığırtkanı düşlerimin sabahında
sen de doğruları seç
buğulu gözler, pembe düşlerle...
ve geç otur şöyle orta yerine göğsümün
aslında çıkmazda bu yol...
merakımdan soruyorum...

ve...
hepsi senin yüzünden
artık dayanamıyorum
göğün rahmeti,yerin bereketi
güler yüzüme... durduk yere...

her adımda düşerken sana
tut-masa bu şiirin imlası
bir kere olsun duy beni
biliyorum oradasın
ve bu kent aslında kendi hüznüne tutsak

sonra bir acı kanatır içimi
susturulur tüm çığlıklar vardığı yerde
ne bir çöldür yolum
ne bir vahada buldum seni
ben seni yüreğimde buldum
ne sonum oldu sensiz
ne senden önce vardım
hangi cümleyi söylesem
seni sayıklarım şimdi
virgülü sen... noktası sen
ve uzadı geceler

öpebilir miyim
söndü çıra... anne hangi karanlık aldı seni benden
neredesin...
ve kendi mahşerimden döner gidişin
anne...
yeniden doğur beni... içimde aşk...
sana son bir kelime ...
en karşıt kelimelerimi seçtim bu gece
sokağından geçerken sevdanın
biliyorum anne...
babam yine sus diyecek
titrek bir öpücük bırakıp gölgelerine
ağulu yalnız gecelerin
kanımı usulca akıtacağım
şimdi kendime kayıp bir yoldayım