Bir bahar sabahının mahmurluğunda,
Saçların uçuşurdu,
Meltem rüzgarında.
Uzaktan uzaktan,
Seni seyrederdim.


Güneş,
Yavaş yavaş doğardı,
Mor dağların ardında.
Senin,
Mırıldandığın şarkıları dinlerdim.


Ses çıkarmaz,susardım,
Düşünürdüm,
Seninle,
El ele yürüdüğümüzü...
Hiç bitsin istemezdim yol.


Hep,
Seninle geçsin isterdim zaman.
Ve...senin sesini dinlemek.
Hiç bitmesin isterdim,
Ama,biterdi zaman...


Seninle,yaz akşamlarında,
Karanlığın koynunda ışıldayan,
Ateş böcekleri yakalar,
Kibrit kutularına toplardık.
Çılgıncasına sevinir,
Mutlu olurdun.


Mehtaplı akşamlarda,
Gözbebeklerinde seyrederdim dolunayı,
Ellerim ellerinde,
Hiç bitmesin isterdim,
Ama,biterdi akşam...


Bazen,geçerdi günler,
Ve...hatta aylar,
Seni göremezdim.
Özlemin,
Bir tutku olur,çökerdi ruhuma.


Hasretler,hüzünler kaplardı içimi.
Güneşin batışında,
Cama vuran hayalin,
Canlanırdı gözlerimde,
Seyrederdim...


Bir sükûtun esaretinde,
Düşünürdüm...
Teninin,tenime değdiği geceleri.
Ve hissederdim,
O,yalnızlığımın içinde,
Seni,
Çılgıncasına,ne kadar çok özlediğimi...


Tuğal KÖSEMEN
25.Kasım.2021


Dost kalem katkısı : Teşekkürlerimle.

Bir özlemdi gülüşün,bu sevdada güler mi ?
Gidenler deryasından yar dumanı gelir mi ?
Sevda gözyaşı ondan sor daha da siler mi ?
Bizde kalmış şarabı aşktan geçen içer mi ?
. . . .Ahmet KARA