İki tombul bir yastığa baş koymaz,
Biri kavak, biri kabak olmalı,
Uzaktan uzağa gönül mest olmaz,
Ara sıra bir gülüş, biraz hatır sormalı…

Soran olursa: ” nerede senin ki”
Bir kayboldu, göremedim karıyı,
Baktım ki ortalar da yok olmuş,
Kafam döndü, izne saldım arıyı…

Boş kovandan bal beklenmez, arı yoksa,
Keçi gibi inat yapan hallolmaz,
“Sade yağ da kıl var” dedi hopladı mı,
Bir de güzel ise, aha onla baş olmaz…

Yüzü kara olan, kalbi kara bilinir,
Tülbent sarıp, şey da sanır kendini,
Azıcık üstüne, iki adım gitsen,
Aman medet, gösterir gizli fendini…

Sözüne dikkat et, centilmen ol biraz,
Ayarın bir kaçarsa, derim vay haline ,
Bir de kafası, kafana uyarsa, sırıtıp güler,
İşte o zaman Allah kuvvet versin beline…

Saksı da çiçek gibi sulama her gün,
Çürütüp atarsın, hiç hali kalmaz,
Eğer gün boyu çenesini dinlersen,
Yanın da tutar seni, işe de salmaz…

Baklava – dürümü, hep sen de görsün,
Asmalı konak tan, getirip atma,
Hep uysal olacaksın karı kısmına,
İstediğin kadar dolan, gözüne batma…



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)


22.11.2012