Sizi elbette sevmiyorum insanlar
işte o zaman bulacağım sizi
Soracağım bütün soruları
Neden diye hayırakacağım
Neden kocaman taşlar var ellerimde
Alaya alacağım saçma sapan şeylerle kıyaslayarak
Ne hale getirdiniz dünyayı

Merak ederim
Nedir o bütün şeylerin altında yatan
O çirkin bedbaht yaşamak hevesi mi
Genirmenin
Doymanın hazzı
Nedir bu dünya ile savaşmak
Telkin etsin biri bana ya rab
Acılar
Heybemde süslü bir şey gibi durur
Bizi yoran o şey
O sızı
Gövdemde bulanıp bulanıp durulur
Mühürler meşru
Günahlarım oldukça cazibedar
Hayatın biçtiği bize budur

Vay ki benim ellerim
Benim yara bere içinde kanayan ellerim
Söyle
Nasıl çağırılır ölüm
Bütün cellatlara seslendim
Nedir o
Geceyi zehir eden o dert
İnsana sır olan
Hayat elindeki beşonla kafama vurup durur
Çünkü bendim
En çok ölümü hak eden
Ölmeliydim çünkü
Genç ve cesur bir şair olarak
Hayatı boyunca kimseye boyun eğmeden
Tek başına
Çiğnetmeden gururunu

Söyleyin kime ait bu yaşamak
Çocukken ölememenin kırgınlığı bendeki
Yazgım
Talihsiz bir şey gibi durur önümde
Ki kitaplar yazdığım kadın bile
Öldü diyecek sadece
Yazık oldu bana ana

Bildim
Şaire düşermiş bu
İnsanın insana sır olduğunu kavramak
Bir soru arıyorum kendime şimdi
Yaşamak için
Yok çünkü
Yaşamak nedir telkin edecek biri

Ömer Altıntaş