İnsanların hayatına dokunmak gerek dedim
Birisi acı çekiyorsa, seyretmem, yapamam
Temiz sevgiye su, merhamete ekmek dedim
Ben özümden şu dünyayı verseler kopamam

Sevgiyle gerçek insan olmanın tadına vardım
Bu nedenle çok bahtiyarım ve de hep oldum
İnsan gibi ölmek için, Allah’a çok yalvardım
Ben kendimi, özümü hakiki sevgide buldum

Merhamet, sevgi bir gömlek kadar para etmiyor
İnsan ne için yaşamalı, ne için ölmeli?
Vefa, vallahi, bir çömlek kadar para etmiyor
İnsan ne için ağlamalı, ne için gülmeli

Bilmiyorlar vefayı, nankörlük ağır basıyor
Ne yapsan yaranamıyorsun, zorlama kendini
Sevgini veriyorsun, yine de surat asıyor
Mutlu edemezsin, nefsine tapan efendini

Ne istiyorsunuz?...... Küfür, dayak, ilgi alaka?
Güle bir bülbül, bülbüle bir gül niye yetmiyor?
Mecnun değildir sizi övüp duran her yalaka
Öğrendim ben, kadın kibarın peşinden gitmiyor

Aşağılayanın yeri, kadının arş-ı alasında
Acı çektirenler, daha çok kıymete biniyor
Yeter ki yedek kalpler olsun gönül zulasında
Aşk ağacının dalından hemen yere iniyor