kimseler dinlemez karanlıgın sesini,
ötede dolaşır umud,
senki güzel dişi ,çözsen bilmecesini,
çalıp kapısını gecenin ,tanıtsan kendini.
bilirsin ellerim sana dogru uzanık,
yanlızlıgın senin yoklugunda,
bilseydim o köyde olacak son yolculuk,
çekip tahta kapısını ölümün,
hiçsel kavgalarımı yitirip,
dinlenmiyen karanlıgın sesinde
korkuysa korku yanlışsa yanlış,
o köy sevişmeyi tanımalı tenimizde,
aglaşıp durmamalı ömür,
artık en lacivertinde yanlızlıgın,
çagırmalı tümce kadın duygular,
korkmamalı ürkmemeli erkek,
bu ömürde aşka dair bir mahpuslık var,
o köyde senin izlerin,
gelmezsen aglatır beni ,kimsesizligim.
onun için açıktır penceresi kapımın,
siyah saçlarını uslandıran rüzgar,
ince siyah kadınsı dantelerin ,
kousunu alıp gelir yataga,
o köyde sen varsın bilirim ,
yitikse o köy ömrümde benim,
umud layıktır yokluga aglamaya...