Hoş görürsen beni, sana vereni.
Kadınım başında, tacım olasın.
Evreni anlardın, bilsen zerreni.
Kadınım anadır, tacım olasın.

Kainatı gezsen, huzur bulmazsın.
Görsen yaradanı, haktan saymazsın.
Alışmış yaşamı, doğru bilmezsin.
Kadınım var eden, tacım olasın.

Sevip sardın oğul, kızların verdi.
İlmek ilmek ördü, önüne serdi.
Kendi lokmasını, o sana verdi.
Kadınım yücedir, tacım olasın.

Ömür verdi yıllar, çocuk büyüttü.
Yine zulüm gördü, etin çürüttü.
Öldüren katiller, baktı sırıttı.
Kadınım çaresiz, tacım olasın.

Kimi kıymet bilir, yaşar ondurur.
Kimler fetva verir, kanım dondurur.
Namussuz namuslu, kadın öldürür.
Kadınım can verir, tacım olasın.

Aşık ATA’m görür, gücü yetmiyor.
Bilmem kimler bundan, fayda buluyor.
Neslimin varlığı, birbir gidiyor.
Kadınım anadır, tacım olasın.

———Haydar ATA—