Bu şiiri
Sana düşümden yazıyorum
Karışık puslu bir rüyaydı,
Rüyamıydı,
Belkide kabustu
Seçemedim
Sana bakarken
Göremedim gözlerini
Sanki,
Asıktı yüzün
Hiç Bakmadın bile bana
Gülmedin
Ama ben
Yedi kara gül verdim sana
Almadın sen
Üzüldüm
Elimde boynu büküldü güllerin
Kan kırmızı gözyaşı oldu
Damla damla ,damlayıp
Ayaklarının dibine düştüler
Deryaya battım,Korktum
Kan gölünden çektim ayaklarımı
Yürüdüm
Ah Kaybettim seni
Elimde yedi karanfil
Koşuyorum deliler gibi
Girdiğim her sokakta
Avaz avaz bağırdım
Duymadım bile
Sanki
Kendi sesime sağırdım
Yumrukladım kapıları ,
Açılmadı ya hiç biri
Elimde Yandı karanfiller
Canım yanıyor ellerimde köz ateş
Dayıyorum ağzımı avuçlarıma
Kana kana içerken nârı
Yana yana kül oldu dilim
Şimdi,Lâl bakıyorum sözlerime
Dilimde ismin Gözümde seller
Elimde mendil ,Ben Neredeyim
Düşümden kayboldun ,Sen Neredesin
Nefesim tıkandı yeter çok yoruldum
Sensizliğe uyandığım kanter sabahlarda
Yastığıma sinmiş
Yediveren kokuları bilmem Nedendir

Çırak Ça / İbrahim YETGINDAĞ