Gün ağırdı yine Karanlık düşünceler karanlığın içinde
Bir yazı yazılmış,kara taşın üstüne kara bir söz…
Güvercinler kara taşın üstünde
Yol boyunca uzanan gölgeler…
Bir yoksul el,bir kutsal el…
Dualar ediliyor dağın tepesinde
Dağın yamacında ölü ruhlar…
Yere serilmiş kutsal kitaplar.
Gün ağırdı yine
Karanlık düşünceler karanlığın içinde
Karanlığa baş kaldırmış
Kan dolu gözler
Bir yazı yazılmış kara taşın üstüne
Bir dev oturmuş gölgelerin gölgesinde
Eller açılmış korku çığlıkları arasında
Kimi ölü,kimi canlı…
Bir ütopik dünya sanki
Tanrılar var mı ki?
Bir yürek toprağının diyarıdır bu
Kahraman ve asil insanların
Gök yüzündedir bizim bayrağımız
Kıpkızıl ve göklere dikmişiz…
Toprakla yeşerdik bu dünyada
Neden toprakla gideceğiz bu dünyada…
Kim bilir?
Bir korku var içimizde…
Yoksa bu bir rüya mı?
Gün ağırdı yine
Toprak patladı patlayacak
Dualar ediliyor dağın tepesinde
Karanlık düşünceler karanlığın içinde
Gök yüzünde kara bir göz
Yer yüzünde kanla dolmuş gözler
Göz yaşları çığlık çığlığa…
Yalın ayaklı çocuklar bayrağı taşıyor
Kıpkızıl göklere
Karanlığa baş kaldırmış
Kapkara gözler
Güneş doğdu doğacak
Toprak patladı işte
Çiçekler baş kaldırdı
Kıpkızıl göklere
Karanlık düşünceler karanlığın içinde…”
Sedat Evren