Bir şehir geçti gözlerimden,
Seni ararken....
Binlerce bulut gölgesine astım,
Adını haykırdığım,
Sessiz çığlıklarımı....
Gelmesen bile,
Dönmesen bile,
Bilmeni istedim,
seni unutmadıgımı,
UNUTAMADIĞIMI..
...Bu şehir,
Yokluğunda ne acımasız,
bilemezsin....
Koca binalar,
Issız parklar,
Ve derin gölgelerinde,
Ne kadar yalnız kalıyor insan...
Yapacak hiçbirşey yok...
yapacak hiçbirşey yok artık...
Mısralarında ki sitemlerin,
İçimi acıtsa da...
En koyusundasın, GİZEMLERİN
Ve nasıl garip bir sevdalardasın ki....
Tek yolcusu SENSİN....
Başıboş giden bu trenin....
Bir adım,
Tek bir adım atmadan,
Nasıl istersin,sana koşmamı?
Vuslat,
KALBİNDEKİ IŞIK OLSA DA,
Yalnızlıkla örüyorsun,
İÇİNDE Kİ KOZANI....
Açmadan kanatlarını,
Çıkabilirmisin bulutlara....
Gördügün evren..sadece bir hayal
Cesaretn yoksa eger AŞK a
Bence sen,
Olduğun yer de KAL...
Turgut CENGİZ 14 08 2008