Kaburgalarımı çatlatan titreşimin,
Rasathanene ulaşmayışı
Can kaybını azaltmaz.
Sıtma nöbetlerinde yitirilmiş
Çocuklar yüklü,
Nice küçük tabutlar taşırım damarlarımda.

İlişkilerde
Silahlanmaya önem vermiyorum diye,
Yırtamaz mıyım sanırsın
Şehir dostluklarından dikilmiş kılıfları.

Sen yine açıklamaya koyul,
İkametlerin dikenli çatışmasını.
Dış mihraklarla en kolayından.
Ya da statü sarısı tenle yıka
Yollara serilmiş bakışın büyüsünü..

Ön yargıların yargılandığı salonda
Sığınağı olurmuştur, hepimizin,
Tüm yapışkanlığıyla sanık sandalyesi.
Ve acıların en ağırı birlikte çekip kahrını
Bir güzellik
Oturtamayız bir türlü hâkim sandalyesine.

Kaybolmuştur durgun sularda yine
İç görüntünün netliği.
Sokaklara çıkmışsındır başı bozuk.
Ve istasyonu yıkık bir tren düşü tutmuşsundur,
Kalabalıkları ağaç bilip.

Kendi reklâmını takmışsındır
Yolların her noktasına.
Bakışları budayıp
Kokunu repmişsindir, kaldırımlara.

Ben sevgimi sığdıramam
Takvim yapraklarına.
Tenim susar
Zor tutarım sabahın horozlarını.
Sen su olamazsın ki hiç.
Sürmelerine çarpıp bir acuç aydınlığı.
Olsa olsa tuzak olursun.

Işığa koşan böcekler kucaklar
Dökülmekten usanmayanımı.
Ben değilim derim,
Sahte ışıkların terkisine atlayan.
En kimsesizini bulup
Yıldıza çalarım kendimi
Karartma gecelerinin korkusundan kaçık.
Muhalif kılıklarım olur
Sen uzak olursun.

Çok sesli çığlıkların olsun.
Çok unutturan sarhoşlukların..

Maske katili bir çift martinimle
Vur beni ayaklar altına.
Ay yine şiir çarpsın,
Sen sakın ha..

Sokak lambalarına gülüş ol.
Ve son model arabaların firenlerine iş.

Duvarların dönüşüne kaptırmayışımdan olacak ,
Hiç şaşırmıyorum şimdi,
İsminin kabahatle
Tunç kafiye oluşuna

Devrim Ser ÇİNDEMİR