Bir gün ,
Çekip gideceğim bu yerlerden…
…İnsanı hiç kılan duygusuzluğa,
Ölmekten beter yapan acılara,
Hergün bakmak zorunda olduğum,
Gülecine rastlayamadığım kederli yüzlere,
Islak gün doğuşlarında,
Damlardaki billur tanelerine,
Kedilerin soluk renklerine,
Çatlak horoz seslerine…

Görmekten,
Duymaktan bıktığım için belki de
Bir gün,
Çekip gideceğim bu yerlerden…

Bir gün ,
Çekip gideceğim bu yerlerden…
Vuracağım kendimi dağlara,
Sabahların alaca karanlıklarında,
Kendimi arayacağım.
Yeryüzünün en yüksek doruklarında…
Bir buluta tutunup belki,

Bırakırım kendimi derin bir okyanusa…
Ne kaçacak bir yerim var
Ne sığınacak bir liman…
Dalgalar arsızca boy atmış
Ortalık toz duman.
Bir hengame dir almış başını gitmede,
İnsanlık sanki bitmiş,
Yeryüzü ,.panayır yeri…


Ne acı,,,
Unutmak geçmişi..
Ve yeniden dalmak günahlara..
Her günü yeni bir sayfa saysak da
Aldanışın izleri,

Kazınır içimize…
An gelir patlar
Darmadağın eder bizi…
Bitecek.,.bunlarda bitecek
Geçecek,.bu kederlerde silinecek
Ne varsa kalan geride
Bizi biz yapan..
Utanmadan bakabilsek keşke aynalara…
Yarın ..Belki gelecek deriz de
Iskalarız elimizdeki tek günü
Yinede yaşanmış sayarız
Sevgisiz geçen ,o günü
Koca bir aldanış
Sırtımızda bir çuval pişmanlık
..Oysa…
Daha gidilecek çok yol var…
Dilimizde acı bir şarkı

’HAYDİ ABBAS.. VAKİT TAMAM..’..



Turgut Cengiz eylül şiirleri 2008