şimdi yürümenin ustasıyım fakat
yürüdükçe ve ustalaştıkça yürümekte
daha çok yol çıktı önümde
ve ben kaybolmaya daha da meylettim böylece
kızgınım on bil yıl öncenin insanına
ne diye öğrenmeye yeltendin bunca
ve kandırıldın
...
sanardık birileri bekliyor bizi
sanardık yığınlar var ardımızda
oysa bir boşluk gitgide daha net duyulmakta
omzumdaki hayalet isyanda
uyumayı öğrenmeliyim
bütün bu belalar ayık olmaktan
…
bir gün kelimeler epikti
söylemek gelmedi içimden
hayatın dilsizliğine karşı
bunlar ne boş sorulardı
ve soğuduk
kurtulduk böylece soğumak korkusundan
öldük ve kurtulduk korkusundan
ama içimizde bir ukde hâlâ
söylemediklerimizden
esirgediğimiz onca sözden
sonunda sesimizi kaybettik
ve kurtulduk anlatmak korkusundan
suçlu bulunduk yok yere
ama kurtulduk suçlanmak korkusundan
mecburuz hala buraya
bu ait olmadığımız yere
…
ve doymak üzere dinlediğimiz sözler
daha da iştah verdi
sözler hiç tatmin getirmedi
sözler hep aramaya itti bir alacakaranlıkta
başka bir alacakaranlığı
ayır şimdi ateşten sıcaklığını
...
tanrı bizi böyle terk etti işte.