Gönlümün
Hüznü giyinmiş
Sarı Sonbahar bahçelerinde
Gezinirken sokak aralarında
Biraz daha solarken
Dünden Güne
Sığ Saksılarda vurulmuş
Ayağında prangalar
Lâl perdeler çekilmiş
Korkak
Dudaklarına
Dilinde bukağılar
Damlar
Hüzün kokuları
Kokar buram buram
Boynu bükük gerdanlarında
Gül yaprağında.

Geçerken Altından ona baktığım
Elma ağacının üstünden sarkan
Gökte bir karabulutu görünce
Anladım
Bahar ütüpyolarına
Bakan nar çiçeginin
Kederini ,çilesini
Vakit dardı
Ömür azdı
Sığmadı .
Hayaller devâsa
Umutlar azdı
Günden Güne
Ümitlerin kırılırken kanadı
Serzenişlerin kıyısına vurmuş
Bütün yaralarım kanadı
Yeniden azdı
Dilendim sââdeti
Ben
Razıydım
Bir yüce Kâlem yazdı
Kâh güldü kah ağladı ama
Ama sığ ömrümün derinliklerinde
Bağrıma çarpan bütün mevsimler
Bir damla Suya hasret Susuz bir yazdı
Okaliptuslar hıncını emerken topraktan
Devriliyordu nar ağacının üzerine
Nâr dan
Gölgeler düşüyordu
Sallanıp duran
Umutları çalınmış
Dallarda susamış
Çarpardı Narların yüzüne
Yağmursuz
İkindi güneşleri
Yağardı bütün çiçeklerime
Biraz daha kızarırdım
Kuruyan dallardan
Sessizce İnerdi geceye
Kabuğu olurdu
Kazan kazan
Kuru yaprakları
Bu Kapanmaz
Hazin yaralarıma
Bir hazan ağıt olurdu
Elimden
Kayıp giden
Vefasız
Bütün baharlara

Çırak Ça