Haberin var mı
Ödünç aldığı
İnce parmaklı narin elini
Pençe yapmış kendine gururun

İlk, sevincimin kanadını yoldu

Yüzü gözü yara bere içinde
Tırmaladı umudumu

Nostaljiye ne hacet dedi
Radyonun tellerine konan
Uzun hava türküleri aşağı düşürdü

Göbek bağı düşmeyen
Yeni doğan güneşi yüz üstü yatırdı

Çamaşır ipinde asılı hayallerin
Mandalını açıp rüzgarın insafına bıraktı

Geçen seneye uğradı
Kasım bir köşede başı yok
Haziran öbür köşede ayağı

Sildi dünyanın giydiği
Orman elbiselerini
Geriye kalan bir avuç yeşil tebeşir tozu

Alfabenin yirmi iki sessiz harfini sıkıştırıp
Ağır yaraladı

Babacan kalemimi darağacına çekti
Ama sandalyeye senin parmak izin bulaştı

Yüzlerce öksüz şiirlerimi yetim bırakan elini
Kangren olmadan tak lütfen eski yerine
Yoksa
Bir gün dönersen çolak bir kol ile
Ancak analık edersin sadece birine