Gönül dergâhımıza kimler girdi kim çıktı
Hatır gönül bilenle dostluğum baki kaldı
Edep bilen oturdu, bilmeyenler cılk çıktı
Sümbül zade Vehbi’yle, hatırda Baki kaldı

Öze indik biz öze kabuk bizde daradır
Daramız her yerinden lime, lime yaradır
Gönlümüz yangın yeri sebep sanma çıradır
Herkese gökkuşağı bize de haki kaldı

Kelam ehli bulunca diz kırarız biz ceme
Mühür olur dilimiz, Türkçe ile her deme
Muhabbet koyulaşıp, söz dönünce zem zeme
Geriye hoş bir seda, elde bir saki kaldı

Karaya ak diyerek yanlış yolda yürütüp
Koyun olup güdülüp, birde kurda ürütüp
Pırıl, pırıl Hançeri, pas tutturup, çürütüp
Atınca bir kenara değersiz çakı kaldı

Vefasız her kim ise bende yoktur ederi
Anası bakireymiş müzmin bekâr pederi
Boşa geçmiş ömrünün bilindik tek kederi
Aklındaki tek haram şarapla rakı kaldı

Eyvallah etmiyorum, ağa paşa takmam ben
Ne yaptımsa hak için başa maşa kakmam ben
Aklım var izanım var, önce lafa bakmam ben
Yarence yaşam sürdüm alnımın akı kaldı
Hançeri vurdum taşa, geriye çakı kaldı

İsmail TIKIROĞLU
20 / EKİM /2021