29
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2359
Okunma
Ne Ferhat, ne Kerem, ne Mecnun sesi,
Şimdi benim bu dağların delisi,
Azgın dalgaların son yelkenlisi;
Alırken koynuna sessizce deniz,
Vururken karaya göremediniz!
İçli bir ağıttır gönlüme düşen,
Kıpkızıl gül ektim, kaktüs yetişen!
Nicedir olmadı bağımız gülşen;
Tarlamızı hep zamansız biçtiler,
Bu devrin Mecnu’nu beni seçtiler.
Her çağa yeniden bir Mecnun gelir,
Destursuzca dost bağına girilir,
Bedel istenince Mansur verilir;
Çalmadan İsrafil çıkıp sur’unu,
Koca dünya alsan son Mansur’unu.
Kalırken ayağım bu son eşikte,
Uyur ninnilerim tahta beşikte,
Çağın dili saklı kaldı aşıkta;
Anlat bize iki dünya halini,
Artık zamanıdır, gel çöz dilini!
Bir neşter vurdular dilime benim,
Dağı yükledir dalıma benim,
Bir tekme vurdular belime benim;
Düştüm, kalkamadım dizim üstüne,
Gelsin bela, başım gözüm üstüne!
Balı sevmeyince, sevdik belayı,
Bir kenara atıverdik kolayı,
Dünyamızda şimdi zulmün balayı!
Şimdi halay çekin gözünüz aydın,
Son gelen dünyalı sana günaydın....
Hayrettin YAZICI
Cevap Yaz