Bu bende kalan
Yaz akşamlarının hüzünleri
Ay ışığında yine kumsalda yürüyeceğim
Ayak izlerim yalnız olacak.
Adımlarım daha farklı olacak bundan böyle
Beceremediklerimide
Becerdiklerimin listesine katacağım…
Oysa biz sarmalıydık kanayan yerlerimizi
Yokluğuna dayanabilirim sandım
Yokluğun bir şiir ben şair oldum…
Bulutlar kadar erişilmez
Yıldızlar kadar uzak ve soğuk oldun
Ay ışığı gibi durgun ve sakin
Bahar yeli gibi müşfik ve engin
Yaz güneşi gibi coşkun oldun
Sen bende hafızama kazıdığım kadarsın
Benden öte değilsin aslında
Ne yaşattıysam o kadar varsın yüreğimde
Bazen koca bir ömüre hiçbir şey sığdıramamış
Sen isteseydin eğer yüzünde açar dı güller
Alev alev yanardı gülen gözler
Çaresizliğin,ümitsizliğin türküsünü söylüyor dilim
Sen benim gökyüzümdün, denizim, toprağımdın
Şimdi bir hatıra olamazsın belirsiz
Bazı şeyler vardır elimizde olmayan
İşte öyle imkansız birşey seni unutmak
Kıyısındayım en sakin denizlerin
Henüz dalgalar kıyıya ulaşmadan
Yeşerecek mi şu sararmış yapraklar
Kim severse bu dünyada biz gibi
Seni de,beni de hatırlayacaklar
🐋🐋🐋🐋