Esme rüzgar,esme benim üstüme
Ne varsa savurdun attın uzaklara
Ben kaç bahar görebilirim ömrümde
Vuslatım hasrete döndü
Ben kavuşmak istedikçe sevdiklerime
Önüme tufan oldun,poyraz oldun
Alabora ettin yüreğimi
Güneşim soğuk,tomurcuklarım açmaz oldu
Çehrem soluk,bedenim yorgun
Değer bilmeyenler yüzünden öğrendim
Değer vermeyi
En çaresiz anımda yanımda hissetmeyi
Meltem ol da es gönlüme
Sende vuslatıma eşlik et
Bu can eskidi,bulurum melteminde yeni can
Uçurumun eşiğindeydim sana sarıldım
Uzanan elimi boşlukta bıraktın
Oysa ki,bende seviyordum
Sevdanın gözlerinde kayboluyordum
Esme deli rüzgar başımda
Ağladığımı görmeden git burdan
Çektiğim acıyı bilmeden
Ne kadar güçsüz olduğumu görmeden
Nefesini bırakmadan
Ardına bakmadan git benden..
Çektiğim acıları dışıma yansıtmadan
Sana ulaşamayacağım kadar uzaklara git
Ordan oraya savrulurken görme beni
Yine güçlü ve yıkılmaz bil sen beni
O ağlamaz, üzülmez diye düşün ardımdan
Esme başımda verdiğin umutlarla git benden...
🐋🐋🐋🐋 /italik ]