Haczedilmiş düşlerim var benim
Metruk hanelerin
Meczup misafiri ah, sefil yüreğim
İçimi kemiren düşlerin de müsebbibi sensin.

Martaval okuyan iblisin
İçindeki bitimsiz ihtiras onca zalimin
Göğe konuşlanmış bir resimim madem
Ah, mabet bildiğim
Sefil yüreğim
Bir de dinmez esintisi sözcüklerin
Ben başını bağladım bir kez hasretin

İnişli çıkışlı yolculuğun müdavimi
Geçimsiz ruhumla asılı kaldığım göğün
En delişmen misafiriyim
Israrla sevdiğim
İsraf ettiğim ömrün
Zemininde saklandığım
Rengimse dönerken beyaza
Üflediğim kadar nefesin
Son bulduğu bir şiirim.

Haznemde sancı
Dünümde yargı
Anımda sanrı
Yangının ilk kıvılcımı
Elbet esiri olduğum gözlerin
Matemin dibine vurduğum şu mevsim
Miadı dolmaz da bu sevginin
Erişilmesi zor bir dağım madem
Yamacıma gel en azından
Yandığım kadar yakardığım
Renklerin en soluğu
Bazense kaybolduğum
Hem yalan değildir benim bu sevgim
Yalanım olsaydı bir başıma kalır mıydım, söyle bir ömür?

Doğruyu söylediğim doksan dokuz köyden kovulduğum
Muhtıra veren zalim muhtarın
Zimmetli mührüdür belki de mimlendiğim
Layığıyla yaşamanın güncesi sorulur benden
Yazılası şiirlerin tükenmez de nefesi ve miadı
Miladım sevgidir benim:
Ey, sen zalimlerin zalimi
Esir ettiğin neyse varsın sorsunlar son dileğimi

Bir ben bir sen bir de şiirlerim
Esen meltemin
Asla dinmediği bir hazanda saklıyım madem
Varsın senin olsun kalan ömrüm
Yazdığım her şiire zimmetliyim hem
Zinhar yanıldığım daha dün gibi
İlk sevdiğim son nefesim
Yankısı dinmez özlemin ve mevsimin
Sevilmek neydi sahi, zalim?